کسی چه می کند ای دل فضای تنگ ترا

غلط نموده به مژگان پر خدنگ ترا

که آفتاب نبیند به خواب رنگ ترا

نیافتم سبب ای جان به تن درنگ ترا

به باد داده ام ای عشق نام و ننگ ترا

چه امتحان که نکردم به شیشه سنگ ترا

کسی چو صلح نفهمد زبان جنگ ترا

چو غنچه هرکه ببیند قبای تنگ ترا

که گویی از دل خود می کشم خدنگ ترا

که آفتاب نیارد شکست رنگ ترا

ز جیب خویش رهایی مباد چنگ ترا