یار بی پروا و ما را آرزوی دل بسی

جان من! دلسوزی پروانه طرز دیگرست

کوته اندیشیم ما و کعبه مقصود دور

گریه دیر آمد به یادم، اشک ازان شد بی اثر

هرگز از راه حرمجویان کسی خاری نچید

باده غم گرچه با ما کرد تلخیها به بزم