کنعانی ما را غم یعقوب نباشد

نرگس که سر افکنده به پیش، آفت دلهاست

در دیده خلد رنگ گلم چون خس و خاشاک

هرجا که بود یار، رسد سیل سرشکم

دل را به خیال غمش ای غیر چه داری؟

رو دامن غم گیر که سیلی خور شرم است

قدسی به طواف دلم آمد غم مجنون