کس چه داند از چه در دل آه شبگیرم شکست

مرغ تدبیرم به سوی بام وصلش می پرید

کرده ام در خدمتت تقصیر و از تاثیر آن

صورت خود می کشیدم بهر پابوسش به راه

باخبر شد از شکست خود دل آگاه من

کی شوم غمگین که چون قدسی مرید باده ام