به هر چه وصف نمایم ترا به زیبایی

صفت کنند نکویان شهر را به جمال

به ناتوانی من بین ترحّمی فرما

مگر معاینه ات بنگرند و بشناسند

به حد حس تو زیور نمی رسد ترسم

تفاوت شب و روز از برای ماست نه تو

شب وصال تو دانستم از چه کوتاهست

مگس ز سر ننهد شوق عشق شیرینی

ز خاکپای عزیز تو بر ندارم سر

به قول مدعیان از تو برندارم دست

مگر تو با رخ خود بعد ازین بورزی عشق

به سرو و ماه از آن عاشقست قاآنی