آن برد از چشم خواب و این برد از گوش هوش

صوت او جان را به وجد آرد ولی از راه گوش

شور آواز حزینش خام را آرد به جوش

بانگ چنگ از جام می آید به گوش باده نوش

او به می حاجت ندارد با دو چشم می فروش

می خوری سوگند کاینک بلبل آمد در خروش

راست بودست اینکه مجنون انس گیرد با وحوش

ورنه داود از چه دارد زلفکان درع پوش

گر خلیل صادقی ای دل درین دعوی بکوش

هم زند از نغمه نیش و هم دهد از بوسه نوش

زانکه او از زلف دارد مار ضحاکی به دوش

خیره گردی کز چه شیطان چیره آمد بر سروش