حال دل زار گو بیار دل آزار

وه که عجب نعمتیست یار وفادار

باک ندارم ز دور چرخ جفاکار

کیست که رحمت کند به حال گرفتار

بیمار آگه بود ز حالت بیمار

وان مرض دل ز عشق دلبر عیار

کافت جان ها بود ز طرّهٔ طرار

بس که دل خلق برده گشته گرانبار