تبارک ای نگار خلّخی ای ماه نوشادی

نخو ردم هرچه خوردم قند چون لعلت به شرینی

برون شد هشت چیز از هشت چیزم بی تو ای دلبر

ز چم خواب و ز دل تاب و ز رخ آب و ز دل طاقت

تو ای ماه دو هفته کرده یی هر هفت و هر هفته

نبودی چون دل سخت تو شیرین بیستون ورنه

قوافی ذال بود و دال شد چون دیدم ای دلبر

اگرنه صنع صباغی به من آموخت عشق تو

ت رمشکین موی و شیرین گو ی بربستی و بشکستی

دمم دود و دلم کوره، عنا گاز و تنم آهن

اذاکان الغراب آید به یادم هر زمان کاید

اطیب المسک ام ربا الغوالی ام شذا ورد

غزال نافر قد صاد اسدَ الغالبِ عن لحظٍ