جشنی ز نوروز عجم کاراستش جمشید جم

یعنی شجاع السلطنه آنکو ز قلب و میمنه

اسکندر دارا خدم دارای اسکندر حشم

از لطف و قهرش این زمان شد آشکارا در جهان

لرزان تن کاووس ازو ترسان روان طوس ازو

آرش فکار از تیر او گرشاسب از شمشیر او

هرگه که شمشیر آخته روی زمین پرداخته

گردان ستوه از رزم اوگردون خجل از بزم او

تاگیردش اندر جهان مانند مرکز در میان

گردون کباب مهر او مست شراب مهر او

مه نعل سم مرکبش گردون روان در موکبش

ای کاخ کیوان جای تو مه سوده سر بر پای تو

زانصاف تو جان زمان هستند در خواب امان

اجرام انجم نیت این تابنده هر ساعت چنین

هر قطره یی کاندر هوا باریده از ابر عطا

الای گردون پست تو هستی جود از هست تو

شاها به قاآنی نگر خاقانی ثانی نگر

نا برزند از کوه سر خورشید خاور هر سحر

تابنده بادا اخترت بر سر ز خورشید افسرت