عیدست و جام زرنشان از می گران بار آمده

زاهدکه کرد انکار می حیرت بدش ازکار می

عیدست و یار دلستان بر دست جام ارغوان

گل بیقرار از روی او سنبل اسیر موی او

برگ صبوح از می بود جان را فتوح از می بود

می جان بود پیمانه تن دست بتانش پیرهن

آن لجهٔ سیماب بین آن آتشین گرداب بین

عید مبارک پی نگر رخشنده جام می نگر

چنگست زالی ناتوان رگهاش پیدا زاستخوان

نایی که بستد هوش نی گفتا چه اندرگوش نی

بربد به کف بربط نگر خون بط اندر بط نگر

بیجادهٔ کانی است می یاقوت رمانی است می

از مطلع طبعم دگر زد مطلعی تابنده سر

خرّم دو عید دلگشا اینک پدیدار آمده