بجز رخ تو نبیند که مصلحت این است

که نقل مجلس فرهاد نقل شیرین است

تو را که تنگ شکر در دهان شیرین است

کنون که بادهٔ عیشت به جام زرین است

گمان برند که بر قرص ماه پروین است

هنوز مست و خراب از شراب دوشین است

ببین ز عشق تو کارم چگونه رنگین است

که بند پای من آن زلف عنبرآگین است

به هر که مهر تو ورزید بر سر کین است

که پنجه های تو از خون او نگارین است

که صبح سلطنت شاه ناصرالدین است

لب فرشتهٔ رحمت به ذکر آمین است

سمند سرکش گردون همیشه در زین است

مگر که هم نفس آن غزال مشکین است