که نیست حاجت دیبا وجود زیبا را

گرفتی از همه عضوت مراد اعضا را

به دستم ار بسپارند آن سر و پا را

بیار ساقی مجلس می مصفا را

که در قدح نگری خنده های صهبا را

که آشکار ببینی نهان فردا را

که سوخت خرمن مجنون دشت پیما را

ببین ز دیدهٔ وامق جمال عذرا را

مگر به دلها نشیند راه دلها را

که می نوشت به زر این سه بیت غرا را

گرفت دامن اقبال مهد علیا را

شکسته اختر پرویز و تاج دارا را

که من خریدم خورشید عالم آرا را

چنان کشید که رخشنده مهر حربا را