.jpg&w=256&q=80 "فروغی بسطامی")
82
غزل شمارهٔ ۵۱۵
خرم آن عاشق که آشوب دل و دینش تویی
کار فرمایش محبت، مصلحت بینش تویی
شورش عشاق در عهد لب شیرین لبت
ای خوشا عهدی که شورش عشق و شیرینش تویی
عاشق روی تو می نازد به خیل عاشقان
پادشاهی می کند صیدی که صیادش تویی
مستی عشق تو را هشیاری از دنبال هست
بر نمی خیزد ز خواب آن سر که بالینش تویی
گاو جولان می نیاید بر زمین از سرکشی
پای آن توسن که اندر خانهٔ زینش تویی
می برم رشک نظربازی که از بخت بلند
در میان سرو قدان سرو سیمینش تویی
گر ببارد اشک گلگون دیدهٔ من دور نیست
کاین گل رنگین دهد باغی که گلچینش تویی
بوستان حسن را یارب خزان هرگز مباد
تا بهار سنبل ریحان و نسرینش تویی
زندگی بهر فروغی در محبت مشکل است
تا به جرم مهربانی بر سر کینش تویی