ای زلف خم به خم که زدی راه عالمی

دلها تمام اگر تو ندزدیده ای چرا

گه در کنار ماه چو جراره عقربی

زآن رو به شکل سوزن عیسی شدم که تو

دل بند و دل شکار و دل آویز و دل کشی

نیمی به دوش یاری و نیمی به روی دوست

کس بر نمی خورد ز تو جز باد صبح دم

تا بر رخ خجسته جانان نشسته ای

خورشید در کمند تو گردن نهاده است

جمشید عهد ناصردین شه که روز عید

آن خسرو کریم که دست سخای وی

شاها همیشه باد ممالک مسخرت

چندین هزار عید فروغی به نام تو