ساقی انجمن شد، شوخ شکر کلامی

در کوی می فروشان نه کفری و نه دینی

با صدهزار خواهش خشنودم از نگاهی

اندوه آن پری رو بهتر ز هر نشاطی

در وعده گاه وصلش جانم به لب رسیده ست

گر آن دهان نسازد از بوسه شادکامم

ای وصل ماه رویان خوش دولتی ولیکن

واعظ مرا مترسان زیرا که در محبت

از مسجد و خرابات نشنیدم و ندیدم

آن طایرم فروغی کز طالع خجسته