من آسمان تو باشم، تو ماه من باشی

تو گر نشانهٔ تیر نگاه من باشی

که واقف از من و روز سیاه من باشی

که آگه از نگه گاه گاه من باشی

که من گدای تو باشم، تو شاه من باشی

علی الصباح جزا عذرخواه من باشی

همین بس است که امیدگاه من باشی

تو در میان بت کج کلاه من باشی

که آفت من و حال تباه من باشی

که در بیان محبت گواه من باشی

به خنده گفت اگر خاک راه من باشی

چگونه با خبر از اشک و آه من باشی