ذکرش همه این است که گم گشته دلم کو

او از مدد حسن، سیه چشم و سیه مو

سرمایهٔ سودای من آن حلقهٔ گیسو

شهری همه شوریدهٔ آن نرگس جادو

هم گل به شکفته ست بدین رنگ و بدین بو

حاشا که رود آب من و شیخ به یک جو

تا دیده ام افتاد بدان گوشهٔ ابرو

هرگز نکند شیر قوی پنجه به آهو

نه زر به ترازویم و نه زور به بازو

تا بر طرف قبله فروغی نکند رو