خونم بتی ریخت کش داده بی چون

بی باده دیدی چشمان سرمست

در عهد زلفش یک جمع شیدا

چشم و لب او هر سو گرفته ست

خوبان نشینند در خانه از شرم

دل برده از من سروی که دارد

خون از دل من هر شب روان است

هر لحظه گردد در ملک خوبی

کاری که او کرد با من فروغی