آشنا خواهی گر ای دل با خود آن بیگانه را

آشنایی های آن بیگانه پرور بین، که من

چشم از آن چشم فسونگر بستن از نامردمیست

گر گریزد عاشق از زاهد عجب نبود، که نیست

کاش می آمد شبی آن شمع در کاشانه ام

نیم جو شادی در آب و دانهٔ صیاد نیست

تا درون آمد غمش، از سینه بیرون شد نفس

در اشکم را عجب نبود اگر لعلش خرید

بس که دارد نسبتی با گردش چشمان دوست