در عمر خود همین بود خواب خوشی که دیدم

بر لب رسید جانم تا خدمتش رسیدم

می زد به جانم آتش آهی که می کشیدم

جان را به نقد دادم، وین نسیه را خریدم

پیغام می شمردم حرفی که می شنیدم

من نیز در محبت پیراهنی دریدم

از خویشتن رمیدم تا با تو آرمیدم

بام تو زیر پر بود هر سو که می پریدم

دیدی که ناامیدی شد مایهٔ امیدم

شوقم زیاده می شود چندان که می دویدم

زیرا که دوستی را از دوستان بریدم

شیرین بری نخوردم، رنگین گلی نچیدم