دوشینه مهی به خواب دیدم

شب ها به هوای خاک کویش

هر گوشه ز تیر غمزهٔ او

از آتش شوق او به گلشن

یک نکته ز هر دو لعل او بود

در هر سر موی صید بندش

در هر خم عنبرین کمندش

در عشق هر آن دعا که کردم

دل های شکسته را ز وصلش

آسایش جان اهل دل را

طومار گناه عاشقان را

از بادهٔ چشم او فروغی