منم آن مایهٔ حسرت که نتوان داد تغییرش

من و خواب پریشانی که نتوان کرد تعبیرش

بنام ایزد از این معنی که من لالم ز تقریرش

به صورت خانه ای رفتم که جان می داد تصویرش

غزالی شد شکار من که شیرانند نخجیرش

گشاد کار عالم حلقهٔ زلف گره گیرش

به خون بی دلان شایق لب ناشسته از شیرش

ز شستی خورده ام پیکان که جان می رقصد از تیرش

من و امید گیسویش من و سودای زنجیرش

که خون صد مسلمان می چکد هر دم ز شمشیرش

دریغ از نالهٔ پنهان که پیدا نیست تاثیرش

فغان زین درد بی درمان که درماندم ز تدبیرش

که من ویرانه ای دارم که ویرانم ز تعمیرش

تو پندار که از افسون پری کرده ست تسخیرش