لب تشنه ای که شد لب جانان میسرش

گر طرهٔ تو چنبر دل هست پس چرا

صاحب دلی که بر سر کویت نهاد پای

اسلام و کفر از آن رخ و گیسو مشوش اند

طغرانگار نامه سیاهان ملک عشق

من جعد عنبرین نشنیدم که در کشد

دل داده ام بهای نخستین نگاه او

دلبر به جرم دوستی از من کناره کرد

دوشم به صد کرشمه بتی بی گناه کشت

بگذر به باغ تا به حضور تو باغبان

شد تیره روزگار فروغی ولی هنوز