جان شیرین را به شیرین بخش و شیرین کام باش

ور نه در بازارها رسوای خاص و عام باش

یا به عمر خویشتن قانع به یک بادام باش

گر نداری تاب این سوزنده آتش خام باش

گر تو هم جویندهٔ کامی مرید جام باش

تا بگیری زلف او افتاده هر دام باش

تا قیامت مالک اقلیم صبح و شام باش

بندهٔ آن سرو سیمین ساق سیم اندام باش

بستهٔ زلف سیاهش با هزار ابرام باش

ور به زنجیرت کشد گیسوی او، آرام باش

وز دهانش در عوض آماده دشنام باش

ور نشان از مهرجویی ذره گمنام باش

در همایون ظل ظل الله نیک انجام باش

مدح او را ثبت کن شایستهٔ انعام باش