تیره بخت آن که بدین صف نسپارد جان را

که خرابی نرسد مملکت ویران را

پشت پایی زدمی دایرهٔ امکان را

که نبندند به جان قیمت این مرجان را

گرچه از آتش دل نرم کنی سندان را

حق پرستان به سر کفر نهند ایمان را

کافر آن است که آتش نزند قرآن را

که به یک غمزه زدی راه دو صد شیطان را

کس به جز گوی تحمل نکند چوگان را

بنده آن است که از سر ببرد فرمان را

سخت بر خویش مکن مرحله آسان را

تا که آلوده به خونم نکند دامان را