غزل شمارهٔ ۲۴۵

هر جا حدیث حسن تو تقریر می کنند

آیات رحمت است که تفسیر می کنند

یارب چه صورتی تو که در کارگاه چشم

مردم همی خیال تو تصویر می کنند

هر خواب فتنه خیز که بینند مردمان

آن را به چشم مست تو تعبیر می کنند

خون می چکد ز خامهٔ خونین دلان شوق

چون نامه فراق تو تحریر می کنند

دل بسته ام به زلف تو زیرا که عاقلان

دیوانه را به حلقهٔ زنجیر می کنند

خرسندم از خرابی دل زان که عاقبت

ویران سرای عشق تو تعمیر می کنند

در صیدگاه عشق همه زخم کاری است

اول ترحمی که به نخجیر می کنند

عشقم کشیده بر سر میدان لشکری

کز غمزه کار خنجر و شمشیر می کنند

ملکی که در تصرف شاهان نیامده

ترکان به یک مشاهده تسخیر می کنند

کاری که از کمند نیاید، سهی قدان

از حلقه حلقهٔ زلف گره گیر می کنند

شاهان همه اسیر بتان سیاه چشم

این آهوان نگر که چه با شیر می کنند

مژگان او به جان فروغی کجا رسد

کی لاشه را نشان چنین تیر می کنند

متن