ای به دل ها زده مژگان تو پیکانی چند

گوشه چاک گریبانت اگر بگشایی

تا بریدند بر اندام تو پیراهن ناز

جمع کن سلسلهٔ زلف پریشانت را

یوسف دل که شد از چاه زنخدانت خلاص

تنگ شد جای ز بسیاری مرغان قفس

ناصحا منع فروغی ز محبت تا کی