خوش آن که نگاهش به سراپای تو باشد

صاحب نظر آن است که در صورت معنی

آن سحر که چشم همه را بسته به یک بار

آن نافه که بویش همه را خون به جگر کرد

چون طرهٔ بی تاب تو آرام نگیرد

در مستی آن باده خماری ندهد دست

صد صوفی صافی به یکی جرعه کند مست

خاک قدمش تاج سر تاجوران است

تو خود چه متاعی که به بازار محبت

من روی ندیدم به همه کشور خوبی

من بر سر آنم که گرفتار نباشم

پیدا بود از حال پریشان فروغی