کشوری ویرانه دانش کاندرو شاهی نباشد

آسمان نیکویی را چون رخت ماهی نباشد

غافلی کز ضعف در من قوت آهی نباشد

لیک قهر آن به که گاهی باشد و گاهی نباشد

زان همی گویم که زاهد مرد آگاهی نباشد

شب بسی تار است بنگر در رهت چاهی نباشد

شام هجران است و بس کاو را سحرگاهی نباشد

عشق ماه است این و چون او را سر ماهی نباشد

زان که در راه غمم جز اشک همراهی نباشد

زان که غیر از چاکری خسروام جاهی نباشد

جز وجود پاک او دیگر شهنشاهی نباشد

بنده را از بندگی خواجه اکراهی نباشد

کوه را نسبت بخرمنش عرضهٔ کاهی نباشد

تا جهان باشدبه ملک شاه بدخواهی نباشد