که اول سری زیر پا می گذارد

که منت بر آب بقا می گذارد

که رو بر در آشنا می گذارد

که از تیغ رو به قفا می گذارد

که سر بر سر این هوا می گذارد

که کام از پی مدعا می گذارد

که اسباب کامش خدا می گذارد

مرا در میان بلا می گذارد

ولی هر چه دارد به جا می گذارد

که بر چهرهٔ زلف دوتا می گذارد

که تاثیر در هر دعا می گذارد

که هر درد را بی دوا می گذارد

که در بزم سلطان ثنا می گذارد

که گردون به حکمش قضا می گذارد