مهره توان برد، مار اگر بگذارد

با همه حسرت خوشم به گوشهٔ چشمی

کام توان یافتن ز نرگس مستش

سر خوشم از دور جام و گردش ساقی

فصل گل از باده توبه داده مرا شیخ

بوسه توان زد بر آن دهان شکرخند

پرده توانم کشید از آن رخ زیبا

بر سر آنم که در کمند نیفتم

وانگذارم به هیچ کس دل خود را

دست نیابد کسی به خاطر جمعم

هیچ نگردم به گرد عشق فروغی