ز مشک زلف تو ما را سرشک خونین داد

که زیب عارضت از خط عنبرآگین باد

که تار زلف خم اندر تو را چین داد

که جمع دل شدگان را چگونه تسکین داد

صلای عشق تو بر عاشقان مسکین داد

کسی که بوسه دمادم به لعل شیرین داد

که خوشهٔ عرقش گوش مال پروین داد

که در حضور رقیبم شراب رنگین داد

که خون بهای مرا از کف نگارین داد

که می برم به در شاه ناصرالدین داد

که کمترین خدمش حکم بر سلاطین داد

که تخت را قدمش صدهزار تمکین داد

که جبرئیل امین را زبان آیین داد

که پیش تخت تو بختش لسان تحسین داد