کام دل تنگ من از آن تنگ دهان داد

خندید که از هیچ که را بهره توان داد

با شاهد مقصود چنین گفت و چنان داد

تا ساقی می خانه به من رطل گران داد

کاین اشک روان را به من آن سرو روان داد

نتوان به هم آمیزش پیدا و نهان داد

خوش آن که مقیم در جانان شد و جان داد

زیرا که به من چشم تو سر خط امان داد

فریاد ز دستی که به دست تو کمان داد

کز پرده رخت را ملک العرش نشان داد

در خاتم انگشت سلیمان زمان داد

کز روی کرم داد دل اهل جهان داد