از تو دیگر نه پیامی نه نشانی

نه به دل سایه ای از راز نهانی

نم نم بوسهٔ باران بهاران

خالی از ضربهٔ پاهای سواران

که ز خود رفته ، در آغوش تو باشد

نیک دانم که فراموش تو باشد

می کشد سوخته لب در خم راهی ؟

دستش افروخته فانوس گناهی

پیکرت را زعطش سوخته بودم

رسم افسونگری آموخته بودم

در دلم بود که دلدار تو باشم

روزی آید که دل آزار تو باشم )

نه درودی ، نه پیامی ، نه نشانی

ز آنکه دیگر تو نه آنی ، تو نه آنی