سزد جمالت اگر هست پرده باز کنی

درون بوتهٔ اخلاص اگر گداز کنی

ز خویش پرده بر افکن که کشف راز کنی

بخاک درگه نیکان اگر نیاز کنی

ترا رسد که بسرعت ز پل جواز کنی

هزار حیف اگر روی در مجاز کنی

دو رکعت از سر اخلاص گر نماز کنی

در امل بلقای اجل فراز کنی

بگور چون روی آسوده پا دراز کنی

بروی خویش دری از بهشت باز کنی

ترا رسد که بر اهل دو کون ناز کنی

که از متابعت باطل احترازکنی

در مجاز بروی خود ار فراز کنی

که تا بمعرفت این جامه را طراز کنی

خوش است مرگ اگر برگ مرگ ساز کنی