از خودی ای خدا نجاتم ده

یکدم از من مرا رهائی بخش

دلم از وحشت جهان بگرفت

نفس اماره قصد من دارد

داد خاکسترم بباد هوس

صحبت عامه سوخت جانم را

خلقی افتاده در پی جانم

جهل بگرفته سر بسر عالم

نتوانم ز راستی دم زد

غرقه در بحر غم شدم چون فیض