با دلم گلزار می گوید سخن

بشنوید ای عاشقان بوی مرا

بنگرید ای عارفان رنگ مرا

بوی گل از زلف او دم میزند

گل ز شرم لطف او دارد عرق

با دلی چون غنچه پر خون از غمش

گل برنگ و بو کند تعبیر از او

هر کرا بینی بنحوی در لباس

صوفی اندر خلوت از سر دم زند

عاشق ار یکدم نیابد همدمی

گر زبانش یکنفس دم در کشد

از رموز عشق حلاج شهید

چون سنائی تن زند از گفتگو

قاسم انوار گر کم گفت زار

گر زبان عشق را فهمد کسی

خاک و باد و آب و آتش را به بین

بشنو اسرار حقایق از سپهر

فالق الاصباح میگوید نهار

دشت میگوید ز نعم الماهدون

بحر میگوید من الماء الحیوهٔ

در مقام شرح انا موسعون

در جواب گفتهٔ حق الست

بیخودم من دیگری میگوید این

دانی ار گوشی بدست آری ز غیب

محرمی گر فیضباید در جهان