با دل من جلو گلزار میگوید سخن

بنگرید ای عاشقان بوی من و رنگ مرا

گل گشوده دفتری تا بنگرد اوراق را

از مقام وصف لطفش گل حکایت می کند

چشم بیمارش چه گردد جلوه گر در بوستان

میوه میگوید ثنای او بطعم و رنگ و بو

رو بدست آور ز غیب معرفت گوشی دگر

معدن و نامی و حیوان انسی و جن و ملک

آن یکی در عالم ظاهر از حق میزند

کشف اسرار حقایق را بقدر فهم خود

گاه مولانا و گه عطار و گاهی مغربی

من که باشم تا زنم دم از ثنای کردگار

گفت لا احصی محمّد کیست دیگر دم زند

هر که مستولی شود بر جان او عشق کسی

گر سخن بسیار گوید فیضمعذورش بدار