ولی بنظم بود خوشنما سخن گفتن

بود چو موزون خوشتر بود پذیرفتن

غبار غم بغزل میتوان ز دل رفتن

ز شعر گفتن و خواندن طلب کن اشکفتن

بکوش تا که نگفتن بود نه بنهفتن

نه هر سخن که بخاطر رسد توان گفتن

اشارتی بیکی گفتن و دو بشنفتن

که بهتر است ز بیداری عبث خفتن

علاج بیهده گو نیست غیر نشنفتن

ببین چه حاصل تست از صباح تا خفتن