شهد لطفست گهی در کامم

گه می تلخ دهی زان لب و چشم

گاهی از لطف کنی تحسینم

من گرفتار توام حاجت نیست

روز و شب می نشناسم الا

سوختم ز آتش هجران و هنوز

فیض را شکر وصالت بچشان