من واله جمال فروزان یک کسم

سامان مرا یکی و سر من یکی بود

هر جا بهر که روی کنم سوی او بود

جمعیتم ز جمع کمالات یک کس است

تیغ ار کشد بقصد سرم بسملش شوم

مشرک نیم پرستش باطل نمیکنم

از هر خسی قبول عطائی نمیکنم

چون گربگان بسفرهٔ هر کس نمیروم