ای جان مردم جانان مردم

جان خود چه باشد تا خوانمت جان

اظهار حاجت پیشت چه حاجت

ای بر تو آسان دشوار هرکس

آسان کن ای دوست دشوار ما را

ای بی تو ما را نی سر نه سامان

ای کفر زلف ایمان عشاق

ای زلفت شستت صیاد دلها

ای نور و بینش در چشم مردم

در جسم مردم هم جان و هم دل

سوز دلم را درد تو سازد

زان شکر لب کامی نیابند

در مطبخ عشق خونابه دل

در کعبه وصل بر رسم عیدی

ای فیض را تو آغاز و انجام