دم بدم از تو غمی میرسد و من شادم

عید قربان من آندم که فدای تو شوم

یاد آنروز که دل بردی و جان میرقصید

مرغ دل داشت هوای تو در اقلیم دگر

گر نگیری تو مرا دست درآیم از پای

آهی ار سر دهم از پای در آرد آهم

زدن تیشه بر این کوه مرا پیشه شده است

یاد من خواه بکن خواه مکن مختاری

میشوم پیر و جوان میشودم در سر عشق

گاه ویرانم و از خویش بود ویرانیم

داد از تو بتو آرم که نباشد جایز

این جواب غزل حافظ خوش لهجه که گفت