این عبادت بارادت کنم و آزادم

تا خیال خودی و خود برود از یادم

شادئی دم بدم آید بمبارکبادم

عید قربان که لقای تو کند بنیادم

گر خیال تو نباشد گرهی بر بادم

ور بود خواهش تو در همه کار استادم

در حقیقت که تو شیرینی و من فرهادم

کرد استاد ازل بهر همین بنیادم

بهر قربان شدن از مادر فطرت زادم

بهر برخواستن ازواج بقا افتادم

می نداند که ز ویرانی عشق آبادم

بندهٔ عشقم و از هر دو جهان آزادم