میبرد غیرت ز حسن تو ملک

کو ملکرا چشم و ابروی چنین

از میانت میشوم من در گمان

نی توانم نفی و نی اثبات کرد

دل ز من بردی و قصد جان کنی

هم دل و هم جان چه سان شاید گرفت

فیض را گر زان دهان لطفی کنی