براوج خوبی دیدم مهی شب

گفتم چه باشد نزد من آئی

گفتا چه مطلب از خدمت من

گفتا بیایم منزل کدامست

گفتم ثنایش کردم دعایش

آمد بمنزل بنشست در دل

گفتا چه خواهی ؟ گفتم جمالت

از زلف گاهی خاطر پریشان

گفتا که چشمم مستیست خونخوار

چون تو گرفتار داریم بسیار

میگفت سرخوش شیرین و دلکش

گفتم لبت را یعنی ببوسم

گفتم دهانت گفتا که حرفیست

گفتم که بالات گفتا بلائیست

این گفت و برخواست صد فتنه شد راست

چون بنگریدم کس را ندیدم

در سوز دل ماند از حسرتش فیض

دل بکن جانا از این دیر خراب