ای تو در لطف و نکوئی طاق

بتو دادیم امیدها هر چند

هم تو ما را نگاه دار از خود

کاری از دست ما نمی آید

ما همه فانئیم و تو باقی

طاعت ما پذیر از در لطف

بر تو بخشایش گنه آسان

جگر ما گزید مار هوا

نظری کن ز روی لطف و کرم