ای که هستی بنور هستی طاق

لطف کن جامی از شراب وصال

ارنا من لقائک المیمون

می توانی که زنده گردانی

جانم از فرقت تو می نالد

دل ما را گزید مار هوا

کام ما تلخ ماند از بعدت

بر تو آسان و سهل بخشش قرب

گر تو ما را برانی از در خود

بکجا از درت پناه بریم

فیض اگر با غم تو باشد جفت