بهرزه شیفته شد دل بهر خیال دریغ

بسوی عشق حقیقی نیافتیم رهی

ببوم سینه نکشتیم تخم مهر و وفا

خیال وصل بسی پخت این دل پر شور

تمام عمر بعشق مجاز فانی رفت

نخورد جان غم جانان درینجهان روزی

گذشت عمر بمهر بتان سنگین دل

نشست زنگ حوادث بر آینهٔ دل ما

ز عشق نیست به جز نام فیض را افسوس