سلطان صبر رخت به ملک عدم کشید

بر حرفهای غیر یکایک قلم کشید

شوخی نگر که تیغ بصید حرم کشید

جان مرد چون ز درگه جانان قدم کشید

بس جرعها ز خون جگر دم بدم کشید

از جام بود خم و سبو بحر کم کشید

تا آنزمان که بحر توانی بدم کشید